*توصیه نامه شهید رحیم وریجی*

به شما توصیه می کنم که پیرو ولایت فقیه و روحانیت متعهد باشید. در انجام فرائض دینی بخصوص نماز اول وقت بکوشید. به خواهرانم توصیه می کنم که حجاب خود را رعایت کنند که حجاب شما برتر از خون شهید است. در تربیت فرزندان خود شئونات اسلامی را در نظر بگیرید تا فرزندانی صالح پرورش دهید. 

شهيد رحيم وريجي

فرزند: نصر­الله

در نخستين طلوع تابستان سال 1330 در روستاي «سقنديكلا» از توابع «كليجانرستاق» ساري چشم به راه رسيدن كودكي بود با نام «رحيم». نوزادي، برخاسته از دامان زوج سخت­كوش چونان «نصرالله و فاطمه» كه با پيشه كشاورزي، روزگار مي­گذراندند. رحيم با پايان دوره ابتدايي در روستا، وارد مدرسه راهنمايي در ساري شد و در پايه سوّم همين مقطع، به دليل عزيمت به جنگ، ترك تحصيل كرد.

«عظيم» از برادرش، اين­گونه ياد مي­كند:

«علاقه خاصّي به قرآن داشت و به تلاوت آن مي­پرداخت. در خانه خودش مراسم دعاي توسل، كميل و ندبه تشكيل مي­داد و علاوه بر آن در برنامه­هاي ديني بيرون هم شركت مي­كرد.»

و امّا روايت فصل ديگري از زندگي وي به بيان همسرش، «فاطمه رفيعيان»:

«فردي متعهد و مقلّد به امام خميني بود. به شدّت از طاغوت زمان متنفر بود و در فعاليت­هاي ضدّ طاغوت شركت داشت. بزرگ­ترين آرزويش نيز برقراري پرچم اسلام در سرار جهان و پيروزي انقلاب بود.»

از اوصاف اخلاقي رحيم، همين بس كه در مهرباني و دستگيري از ديگران زبانزد بود، به گونه­اي كه اگر كسي مشكلي داشت، سعي مي­كرد در حلّ آن كمك­شان كند. حتّي براي كمك به آن­هايي كه پير بودند و از لحاظ اقتصادي گرفتاري داشتند، به ياري­شان مي­شتافت.

وي در 1/1/1359 به عضويت سپاه درآمد و مدّتي بعد به جبهه غرب عزيمت كرد. از 9/8/1360 نيز به مدّت 3 ماه در جنوب به سَر برد.

عاقبت، اين شهيد گرانقدر در 15 بهمن ماه سال 1362 در اثر سانحه تصادف مجروح و يك هفته بعد در بيمارستان تهران به درجه والاي شهادت نائل آمد. سپس با وداع يادگارانش، «حسين، مهدي، محمدجواد و محسن»، در 17 بهمن ماه در گلزار شهداي «ملامجدالدين» ساري آرام گرفت.