به نام ايزد يكتا و به نام رب بي همتا درود من به قوم ملت ايران و درود من به اسلام و مسلمانان درود من به مجاهدان في سبيل الله.

پدر و مادرم اين وصيت نامه قبل از شهادت من است قبل از اينكه اين سعادت نصيبم شود من شروع كردم و اميدوارم بتوانم با يك آقا به پيروزي كامل يا جزيي براي خدا و اسلام و قرآن جان بي ارزشم را به خداي آفريننده خود    تسليم نمايم و اميدوارم بتوانم براي شما يك فرزند نيكو و صالح بوده باشم.

پدرم درود من به تو كه چو ابراهيم فرزند خويش را به فرمان خداي بزرگ به قربانگاه فرستادي. پدرم بدان و آگاه باش كه اسماعيلت هرگز از فرمان باريتعالي و نايب الامام خميني بت شكن سر باز نمي زند و مرگ در راه خدا را جز سعادت نمي داند زندگي را جز جهاد در راه عقيده درست نمي داند و شهادت را جزء‌بهترين و شيرين ترين نعمتهاي خداوند مي داند. مادرم سلام من بر تو كه بالاخره بر احساس مادرانه ات پيروز شدي و فرزندت را روانه ميدان نبرد كفار و مسلمين كردي يا من هيچ وقت نمي خواهم كه بسادگي كشته و يا اسير بشوم بايد دگرگوني كنيم و عصيان كننده هاي در برابر خلق و حق را سرجاي خودشان بنشانيم به قول امام امت اگر پيروز شويم اسلام پيروز است و اگر شهيد شويم باز هم اسلام پيروز است و من آرزو دارم هنگامي كه شهيد مي شوم ضربه اي به دشمن زده باشم محكم فراموش نشدني و دشمن و منافقان كه هميشه مانع انقلاب و سد پيشروي انقلاب هستند بايد بدانند كه ما عاشقان شهادت تا دمار از روزگار مزدواران در بياوريم ساكت نخواهيم نشست.

خواهرم تو نيز زينب زمان باش و از هر آنچه هوس كردي بپرهيز و در راه خداوند مبارزه كن برادرم راه خدا بهترين و برترين راههاست پوينده و كوشنده در اين راه باش مي خواهم پس از شهادتم هيچگونه گريه و زاري نكنيد. هر وقت به ياد من افتاديد و يا اينكه ه سر قبر من رفتيد يك لحظه به فكر كربلاي حسين باشيد كه چگونه در آن زمان كافران براي نابودي اسلام و دين حسين و يارانش را از دم تيغ گذرانند.

روز دوسنبه تهران ـ ‌مهرآباد جنوبي روز به تاريخ 59/12/4 سيد هاشم واردي