*زندگی نامه شهيد سيّدجعفر (رمضان) هاشمي*
نام پدر: سيّدحسین
اگر چه نامش «جعفر» بود، امّا اغلب او را به اسم «رمضان» ميشناختند؛ نورسیده‌ای به سال 1342، برخاسته از طبیعت زیبای «متهكلا» در زيرآب.
سه ماهه بود كه پدرش «سيّدحسين» را از دست داد؛ از این‌رو، با مهر مادرانه «لقمان» پرورش يافت. جعفر بعد از پايان دوره ابتدائي در زادگاهش، به علّت مشكلات اقتصادي آن زمان، از ادامه تحصيل باز ماند.
در سال 1356 به مدّت يك سال در تهران، پيشه جوشكاري در پيش گرفت.
بعد از انقلاب به شهر خودش برگشت و يك كارگاه جوشكاري تأسيس كرد. علاوه بر آن، به آموزش رشته رزمي كاراته نيز می‌پرداخت.
این فرزند نیک‌سیرت که هماره خود را به زیور فضائل اخلاقی می‌آراست، در ادب و تواضع نسبت به مادر، زبانزد بود و در اطاعت‌پذیری از وی، پیشتاز. علاوه بر آن، به سبب گشاده‌روئی در رفتار و ملاطفت در گفتار با دیگران، نزد آنان محبوبیتی خاص داشت.
در بیان تقیدات جعفر، همین بس که در ادای فرائض واجب و مستحب کوشا بود. با قرآن، این منبع نور و حکمت نیز، انسی دیگرگونه داشت و در عمل به فرامین آن، اشتیاقی وافر.
زمزمه‌های انقلاب که در شهر پیچید، او نیز چونان قطره‌ای، به سیل خروشان انقلابیون پیوست و هم‌نوا با آنان، ندای آزادی سر داد.
با تشکیل بسیج، به عضویت این نهاد مردمی در آمد و فعالیت‌هایش را در قالب ترغیب و تهییج جوانان به حضور در صحنه‌های انقلابی از سر گرفت.
با به تن کردن جامه پاسداری، جهت سرکوب تحرکات عناصر ضد انقلاب، به طرح ویژه جنگل ملحق شد.
در 20/6/1362 به جبهه مريوان عزیمت کرد تا در آن سنگر نيز، به دفاع از وطن بپردازد.
آوردگاه عمليات والفجر 4، از ديگر تجربههاي حضور اين پاسدار خستگيناپذير مازندراني به شمار ميرود، كه منجر به جراحتش شد.
جذب، آموزش و سازماندهی نیروهای بسیجی در آلاشت، سرخکلا و زیرآب، از جمله اقدامات جعفر در جبهه فرهنگی محسوب می‌شود.
«عبدالکریم» درباره برادرش می‌گوید: «روز آخرین اعزامش، مرا در آغوش گرفت و گفت: داداش! من غسل شهادت کردم. اگر بچه‌دار شدم، اسم شایسته‌ای برای او انتخاب کن! بعد در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، دوباره حرف‌هایش را تکرار کرد. من سعی کردم برای دلداری دادن، اهمیتی به صحبت‌هایش ندهم؛ اما ناگهان دلم لرزید. آن لحظه با او حرف‌ها داشتم؛ ولی رفت.»
و عاقبت، جعفر در 30/7/1362 در منطقه پنجوين عراق به خيل ياران شهيدش پيوست. سپس، پنج روز بعد، با وداع همسرش «مرحمت آبرود»، در «امامزاده ابوطالب» زادگاهش آرام گرفت.