*زندگی نامه شهيد حسينعلي گليني‌مقدم*
نام پدر: رمضانعلي
اوّلين فرزند خانواده بود و چشم و چراغ «رمضانعلي و كافيه»، كه در 8/8/1336 به دنيا آمد؛ نوزادي با نام «حسينعلي» كه در روستاي «گلين» از توابع رامسر و در دامان پدر و مادري كشاورز رشد يافت.
دوره ابتدائي‌اش در دبستان «سپاه دانش» زادگاهش گذشت. سپس با گذر از مقطع راهنمايي در تنكابن، موفق به اخذ ديپلم برق از هنرستان فنّي اين شهر شد.
ناگفته نماند كه در كنار تحصيل، به حرفه برقكشي نيز مشغول بود.
بنا به گفته مادر، «حسینعلی در انجام واجبات و مستحبّات اهتمامي خاص داشت و همواره با آيات روشنگر الهي مأنوس بود. علاوه بر آن، بچههاي روستا را جمع مي‌كرد و به آنها قرآن ميآموخت. نسبت به برادر و خواهر دوستان و نزدیکان، بسیار رئوف و مهربان بود. تا جایی که می‌توانست به دوستان و به پدرش در امر کشاورزی کمک می‌کرد. اهل صله‌رحم بود. روزی به او گفتم: پسرم تو چرا منزل فلان پیرزن می‌روی؟ کسی از اهل محل به منزلش نمی‌رود. خودش هم هیچ‌وقت به منزل ما نیامد! اما او در جوابم گفت: مادر به عقلت مراجعه کن! او پیرزن هست و نا توان. رسیدگی به آنها حسنه بیشتری دارد. مادر! تا می‌توانی صله‌رحم به جای بیاور که ثواب بسیار دارد.»
مادر در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «یک بار یکی از شاگردانش که نزد او قرآن می‌آموخت، برایش یک شیشه نفت آورد. حسینعلی قبول نکرد و گفت: من کارم را برای رضای خدا انجام می‌دهم و از کسی توقعی ندارم.»
دوره سربازي حسينعلي در تهران و خاش سپري شد. او علاوه بر حضور در راهپيمائيهاي اين دو شهر، در توزيع اطلاعيههاي امام خميني نيز فعاليت داشت.
پدرش می‌گوید: «در انجام واجبات و ترک محرمات بسیار می‌کوشید و نسبت به کارش، تعهدی خاص داشت. یک بار در ایست بازرسی، جلوی فردی را گرفت. آن فرد گفت: من پدر و مادرت را می‌شناسم. در جواب گفت: اگر پدر و مادرم هم در این‌جا حاضر بودند، من به کارم می‌رسیدم و باز رسی خودم را انجام می‌دادم.»
مادر در ادامه سخنش می‌گوید: «حسینعلی مخالف سرسخت منافقین بود. برای همین منافقین در کمینش بودند. یک بار او را دنبال کردند، اما نتوانستند بگیرند.»
حسینعلی در 11/4/1358 در سِمَت تيربارچي به جبهه كردستان عزيمت كرد.
دو دوره 45 روزه نيز، جهت سركوب تحركات منافقين، در سلمانشهر و رامسر به سر بُرد.
و در نهایت، او که در 20/9/1358، توسط گروهك كومله در كردستان به اِسارت در آمد، در 18/3/1359 به درجه عظيم شهادت نائل گشت. سپس با وداع همسرش «زرحال حسنپور»، در 21 خرداد همین سال تشييع شد.
بوستان شهداي گلين، اينك تنها ميعادگاه «روحالله» با پدر شهيدش است.